Kumamoto deel 2
Sorry voor de vertraging, maar telkens ik denk mijn blog rustig te kunnen schrijven, begin ik meestal iets anders te doen, waardoor ik nu het verhaal van 2 weken geleden ga proberen vertellen.
3 november was het in Japan weer een nationale feestdag, en aangezien ik maandag geen les meer had, dacht ik nog eens een trip te wagen naar het zuidelijke Kumamoto. Deze keer niet met de trein, aangezien dit vreselijk lang duurt en vrij kostelijk is, maar met het vliegtuig. Via het internet had ik een goedkope vlucht op de kop kunnen tikken vanuit Nagoya naar Fukuoka. Vanuit Fukuoka zou ik dan met de Highway Bus naar Kumamoto gaan. De reis was me veel aangenamer dan vorige keer. Alleen viel het me op dat men in Japan met vliegreizen precies meer last heeft van luchtturbulentie. Mijn vlucht duurde iets langer dan 1 uur en ik denk dat ik bijna 70% van de vlucht het gevoel had of ik in een of ander kermisattractie terecht gekomen was. Voor mij geen probleem, ik ben verzot op die dingen, maar voor al die kleine kinderen aan boord blijkbaar iets minder plezant. 'snamiddags vertrokken in Matsumoto, savonds aangekomen in Kumamoto, 3uur treinen van Matsumoto naar Nagoya en anderhalfuur bussen van Fukuoka naar Kumamoto. Zo zag mijn eerste dag eruit.
De volgende dag, redelijk vroeg op om s'morgens mee te doen met de 2uur durende 体操-les (taisou, lichaamsoefeningetjes). De moeder van Maiko, waar ik steeds verblijf als ik naar Kumamoto trek, is namelijk taisou-sensei. Voor mij een uitstekende gelegenheid om wat gewicht te verliezen. Heel intensief was de les/training niet, daar deze met allemaal bommatjes was, sommigen 55, anderen 70 en ouder, en ik 22! Na de les, met een knorrende maag naar een Kaiten-sushi restaurant (zo'n restaurant me nen loopband waar de sushi voor u neus passeert en ge neemt waar ge zin in hebt). Heerlijk die rauwe vis, maar ik prefereer toch liever sashimi, aangezien ze nogal redelijk veel wasabi op dien sushi smeren. s'Avonds kwamen Fumi (nu tewerkgesteld als agente) en Kaori langst, om nadien samen te gaan eten in een Izakaya(居酒屋) met alleen maar kip-snacks/gerechten. Nadien werden we nog even door Fumi's oma geïnviteerd om bij haar een ijsje te komen eten. Toen we er aankwamen, rond 10uur ofzo, was ook Fumi's vader aanwezig (ook een agent), en die was reeds goed aangeschoten van de sake, wat best wel grappig was.
Dag 3 (4november) - Vandaag werd me gevraagt de kinderen van de dansles een beetje engels te aan te leren. Ik kreeg een doos kaarten met afbeeldinkjes in mn handen gestopt en werd gevraagd deze woorden aan de kinderen te leren. Niet direct vanzelfsprekend. Kinderen van 3 jaar, die nog maar net Japans kunnen spreken, tot 8-9jaar. Maar goed, een leuke ervaring! Smiddags heb ik samen met Maiko even in het stadsgedeelte van Kumamoto rondgewandeld, maar niet voor lang, er moest geoefend worden voor s'avond. Er was een soort openingsceremonie van de Japanse Special Olympics, en de dansclub van huize Maiko moest er een optreden doen. S'avonds ik dus mee naar de ceremonie! Bij volle maan, op de gronden van het kasteel van Kumamoto. Eerst een bende Taiko-spelers, dan het dansoptreden en achteraf nog een soort disco-ding, zijnde muziek en iemand die door een micro stond te schreeuwen, maar alle japanners waren er dol op..
Dag 4, vandaag stond Mount Aso (een vulkaan) nogmaals op het programma! Ik was er vorig jaar al eens geweest, maar toen kon je niet tot bij de krater wegens een grote hoeveelheid giftige gassen. Deze keer meer gelukkig! Genieten van de prachtige natuur! Meer woorden hoef ik er niet aan vuil te maken.
Savonds heb ik mijn kookkunsten eens boven gehaald, en lasanga klaar gemaakt. Erna zijn we nog even naar een winkelcentrum geweest, waar ik me een superwarm en superzacht dekentje voor een spotprijsje heb aangeschaft. Er was ook een tsumehoudai van kousen, een mand vol kousen en een plastic zakje, probeer zoveel mogelijk kousen in het zakje te proppen voor 500yen (een 3-4€). Onze opbrengst: 11 paar kousen!
De volgende morgent moest ik reeds rond 8u op om het busje te nemen richting de luchthaven van Fukuoka, en zo weer richting Matsumoto te trekken.
3 november was het in Japan weer een nationale feestdag, en aangezien ik maandag geen les meer had, dacht ik nog eens een trip te wagen naar het zuidelijke Kumamoto. Deze keer niet met de trein, aangezien dit vreselijk lang duurt en vrij kostelijk is, maar met het vliegtuig. Via het internet had ik een goedkope vlucht op de kop kunnen tikken vanuit Nagoya naar Fukuoka. Vanuit Fukuoka zou ik dan met de Highway Bus naar Kumamoto gaan. De reis was me veel aangenamer dan vorige keer. Alleen viel het me op dat men in Japan met vliegreizen precies meer last heeft van luchtturbulentie. Mijn vlucht duurde iets langer dan 1 uur en ik denk dat ik bijna 70% van de vlucht het gevoel had of ik in een of ander kermisattractie terecht gekomen was. Voor mij geen probleem, ik ben verzot op die dingen, maar voor al die kleine kinderen aan boord blijkbaar iets minder plezant. 'snamiddags vertrokken in Matsumoto, savonds aangekomen in Kumamoto, 3uur treinen van Matsumoto naar Nagoya en anderhalfuur bussen van Fukuoka naar Kumamoto. Zo zag mijn eerste dag eruit.
De volgende dag, redelijk vroeg op om s'morgens mee te doen met de 2uur durende 体操-les (taisou, lichaamsoefeningetjes). De moeder van Maiko, waar ik steeds verblijf als ik naar Kumamoto trek, is namelijk taisou-sensei. Voor mij een uitstekende gelegenheid om wat gewicht te verliezen. Heel intensief was de les/training niet, daar deze met allemaal bommatjes was, sommigen 55, anderen 70 en ouder, en ik 22! Na de les, met een knorrende maag naar een Kaiten-sushi restaurant (zo'n restaurant me nen loopband waar de sushi voor u neus passeert en ge neemt waar ge zin in hebt). Heerlijk die rauwe vis, maar ik prefereer toch liever sashimi, aangezien ze nogal redelijk veel wasabi op dien sushi smeren. s'Avonds kwamen Fumi (nu tewerkgesteld als agente) en Kaori langst, om nadien samen te gaan eten in een Izakaya(居酒屋) met alleen maar kip-snacks/gerechten. Nadien werden we nog even door Fumi's oma geïnviteerd om bij haar een ijsje te komen eten. Toen we er aankwamen, rond 10uur ofzo, was ook Fumi's vader aanwezig (ook een agent), en die was reeds goed aangeschoten van de sake, wat best wel grappig was.
Dag 3 (4november) - Vandaag werd me gevraagt de kinderen van de dansles een beetje engels te aan te leren. Ik kreeg een doos kaarten met afbeeldinkjes in mn handen gestopt en werd gevraagd deze woorden aan de kinderen te leren. Niet direct vanzelfsprekend. Kinderen van 3 jaar, die nog maar net Japans kunnen spreken, tot 8-9jaar. Maar goed, een leuke ervaring! Smiddags heb ik samen met Maiko even in het stadsgedeelte van Kumamoto rondgewandeld, maar niet voor lang, er moest geoefend worden voor s'avond. Er was een soort openingsceremonie van de Japanse Special Olympics, en de dansclub van huize Maiko moest er een optreden doen. S'avonds ik dus mee naar de ceremonie! Bij volle maan, op de gronden van het kasteel van Kumamoto. Eerst een bende Taiko-spelers, dan het dansoptreden en achteraf nog een soort disco-ding, zijnde muziek en iemand die door een micro stond te schreeuwen, maar alle japanners waren er dol op..
Dag 4, vandaag stond Mount Aso (een vulkaan) nogmaals op het programma! Ik was er vorig jaar al eens geweest, maar toen kon je niet tot bij de krater wegens een grote hoeveelheid giftige gassen. Deze keer meer gelukkig! Genieten van de prachtige natuur! Meer woorden hoef ik er niet aan vuil te maken.
Savonds heb ik mijn kookkunsten eens boven gehaald, en lasanga klaar gemaakt. Erna zijn we nog even naar een winkelcentrum geweest, waar ik me een superwarm en superzacht dekentje voor een spotprijsje heb aangeschaft. Er was ook een tsumehoudai van kousen, een mand vol kousen en een plastic zakje, probeer zoveel mogelijk kousen in het zakje te proppen voor 500yen (een 3-4€). Onze opbrengst: 11 paar kousen!
De volgende morgent moest ik reeds rond 8u op om het busje te nemen richting de luchthaven van Fukuoka, en zo weer richting Matsumoto te trekken.