Vrijdag zijn de eerste lessen begonnen, het word hier wel weer even wennen om vroeg op te staan enzo. Maar wat ik niet gewoon zal worden is het feit dat elke les hier 90 minuten duurt. 90 minuten stilzitten op een stoel kan ik zowiezo al niet zo goed volhouden, laat staan dat ik me daarbij nog eens 90 minuten moet concentreren op de les. De proffen en assistenten die hier les geven aan de buitenlandse studenten zijn allen vriendlijk en steeds opgewekt, maar laat ze aub zwijgen in het engels. Zo was er bij een van de introductielessen een assistent die behoorlijk engels zou moeten kunnen praten om hetgeen werd gezegd te vertalen naar het engels voor de mensen die amper Japans verstaan. De inhoud van engelse vertaling was steeds minder dan deze van de Japanse, en meestal ook wel verschillend. Ik kan me inbeelden dat deze studenten die amper Japans verstaan er behoorlijk verveeld mee zitten. De klas waar ik in ben beland, de B-klas, studenten die al wat Japans aankunnen, bestaat uit een 12-tal studenten, waaronder de 5 belgen, 2 duitsers, 2 (nogal luidruchtige) chinezen en 3 koreanen.

Voor de rest bevalt het leven me hier wel, hoewel ik hier al 100 keer een gelijkaardig formulier heb moeten invullen met naam, adres, telefoonnr. etc. Hier in Japan kan je echt spreken van een overbodige administratieve rompslomp. Zo moest ik, ingeschreven aan de faculteit letteren, een aanbevelingsbrief gaan vragen daar voor me te kunnen in schrijven voor de Japanse lessen. Het gaat echt te ver, dezelfde universiteit, zelfde campus, de gebouwen liggen op 50 meter van elkaar, maar toch... ik zie het nut hier totaal niet van in, maarja, ik zal het maar op de cultuurverschillen steken zeker...

S'avonds zijn Joris, David en ik naar de Wara Wara (nen izakaya, cafe-restaurant) geweest en zijn voor een nomihoudai gegaan. Voor een 2200yen mochten we voor een anderhalfuur aan een stuk eten en drinken a volontee bijbestellen. Iets wat ik niet echt van plan ben dagelijks te gaan doen... Het lukte me nog net om men fiets op te geraken en naar huis te gaan, maar de volgende morgent moest ik er echt al vroeg uit om men appartementje eens wat op te kuisen, aangezien Yasuko, waar ik in Tokyo heb verbleven, langst kwam.

Zaterdag avond heeft Yasuko met de overschotjes van de rijst van de dag ervoor chahan gemaakt, of beter gebakken rijst, en lekkere shichuu, een soort vol au vent. Eindelijk nog eens goed eten maw. Rond 9 uur zijn we dan met alle belgjes en yasuko naar de irish pub hier in Matsumoto geweest, waar net een jazzavond aan de gang was, beetje luidruchtig, maar toch mooie achtergrondmuziek. Daarna zijn we dan nog eens voor de 3e keer op rij de Wara Wara binnengesprongen, en voor de 3e keer op rij speelde er hetzelfde cd'tje af.

Zondag zou ik dan samen met yasuko naar het kasteel hier gaan, maar dat is er dus niet van gekomen, ipv daarvan zijn we even naar de Yamada denki gefiets hier in de buurt, een grote electronica winkel. Uiteindelijk had Yasuko nog geen zin om terug te keren en zijn we s'avonds samen met Joris en David in het centrum Yakiniku gaan eten (een soort bbq aan tafel). Superlekker! maar wel redelijk kostelijk... Achteraf nog even de konbini gepasseert voor wat bier en snacks en dit samen op davids appartement opgedronken. Volgende ochtend om 5u op om Yasuko naar de trein te brengen en dan weer mn bed in, want maandag heb ik dus geen les, woehoee!