Waar er bergen zijn in Japan, daar zijn er Onsen(温泉), oftewel warmwater bronnen. En waar er veel bergen zijn, daar zijn ook veel onsen.

Deze week hadden ik en David zin om ons eens te wagen aan de Japanse badcultuur.
Rond 8u s'avonds startte we onze fietstocht op zoek naar een onsen. Na een 10tal kilometer bergop gefietst te hebben zagen we eindelijk een groot bord over een straat met daarop: 浅間温泉 (asama-onsen). Wij dachten, hier onder doorrijden en we komen terecht in een onsenparadijs! Maar dit bleek dus niet het geval te zijn, toch niet na 9u s'avonds. Ten eerste bleek Asama-onsen de naam van de plaats te zijn, en had niets te maken met een gebouw waar je in verschillende warme batjes kan gaan liggen weken... Ten tweede, toen we eindelijk, een half uur nadat we dat ene bord onder door waren gefietst, eindelijk een onsen vonden zoals we er een zochten, bleek deze reeds van 9u gesloten te zijn. Dus wij, hopend op een lekker warm bad na een lekkere fietstocht, keerden terug naar ons appartement om daar een doucheke te nemen.

Maar goed, ons avontuur was nog niet afgelopen! Gisteren zetten de dappere belgen hun zoektocht verder, dit keer werd het gezelschap aangevuld door een verloren gelopen avonturier, genaamd Joris. Met het zelfde doel vertrokken we ditmaal wederom rond 8uur met ons rijtuig richting een door ons vrij ongekende bestemming: 美ヶ原温泉(Utsukushigahara-onsen). Na de raad van de wijze Satou(-sensei) te hebben opgevolgd en een paar keer van ons route te zijn afgedwaald, bereikten we onze bestemming. Onze queeste werd beloond met een magisch bad, waar men kan genieten van een betoverende relaxatie! Achteraf trakteerden de 3 moedige (én gewassen) avonturiers zich nog op overheerlijke Mosburger en keerden terug naar huis.

... zo noemt hier de plaatselijke studentclub voor japanners en buitenlandse studenten.
En die organiseren allerlei activiteiten!

Zo was er vorige week donderdag een soort kook-bijeenkomst. Met zen allen zouden we Gyouza (zie wikipedia voor meer info) en daarna opeten. Voor mij was het kookplezier er al af na het fijnsnijden van de prei. Met een lekker groot mes ging ik even lekker in mn vingertje snijden! Een lekker diepe wond, stukje nagel mee weg. Scherpe messen wel da ze hier hebben, ik heb er totaal niets van gevoeld, tot ik het bloed zag stromen en dat gedurende een 3uur ... Achteraf even naar het universiteitsziekenhuis geweest, maar daar moet ge eerst al betalen voor een medisch 'profiel' op te stellen, en aangezien het al vrij laat was, was het nog eens een 1000yen duurder. Gelukkig was er iemand bij die voor verpleegster studeert, en ze heeft mn vingertje zachtaardig verzorgd!
Al bij al was het nen plezanten avond, en het eten smaakte ook.















Zaterdag was er de sportactiviteit van de club. Eerst een spelleke dodgebal me nen bal die ge nog geen meter ver kon gooien. Na x aantal keer het plein te verkleint te hebben is het spel dan uiteindelijk gewonnen door het ander team. Achteraf konde we nog basketten of volleyballen, niet echt allebei toffe sporten voor mn vingertje, maar ik moest me er toch weer eens aan allebei wagen! En blijkbaar heb ik iets met de activiteiten van de Cowis. Na 1 minuut te basketten sloeg ik men rechter voet om, in het begin niet zo pijnlijk, maar achteraf ging het lopen toch vrij moeizaam. Toch weer goed geamuseerd en weer eens gezond bezig geweest! En achteraf zijn de die-hards nog nen bowling gaan doen, waar uit ik nogmaals geleerd heb dat ik het totaaal ni kan!


Voor de rest is het hier dezer dagen ijskoud, de bergjes liggen er al wat besneeuwd bij en mijn muts en sjaal zijn geen luxe in deze tijd!












Groeten uit de japanse alpkes!

Aanschouw mijn laatste aanwinst!
Terwijl iedereen stormloopt voor de nieuwe Sony spelconsole, Playstation 3, heb ik me in alle rust en tegen een licht prijsje een sega dreamcast op de kop kunnen tikke. 2e hands weliswaar, maar zoals de japanners zorg kunnen dragen voor hun spullen, zo nieuw is mijn nieuw bakje!

Ik weet niet of "verleden week" goed nederlands is of niet, maar hier volgt dus een verslagje van afgelopen week...

Het begon allemaal op vorige woensdagavond! Een bijeenkomst van COWIS (waar het voor staat weet ik ook niet), een circle (jp:saakuru), een soort studentenclub, maar deze is speciaal gemaakt zodat buitenlanders en japanners elkaar kunnen ontmoeten, en samen aan activiteiten kunnen deelnemen. 1e activiteit leek wel op een soort groepstherapie, iedereen zat in een cirkel en moest, voor de zoveelste keer, een jikoshoukai doen(自己紹介, de door alle japanners geliefde "zelfvoorstelling"). Om beurt kwamen we aan bod, en werden zelfs gevraagd naar dingen zoals de bloedgroep. Blijkbaar kan men hier in Japan aan de hand van je bloedgroep je karakter bepalen. (misschien wel best te vergelijken met ons sterrenbeeld) Goed! een uurtje of 2 later was het over, nog leuk wat gepraat met een aantal mensen. Erna zijn we met een kleinere (hongerige) groep gaan eten in een family-restaurant (american-style) en de echte die-hards zijn nadien nog gaan bowlen. Altijd wel fun zo'n potje bowlen! Met zen alle in 3 auto's en richting Minami-Matsumoto waar de bowling was. Mijn bowling-skills waren ook niet meer wat het geweest was, maar gelukkig kon ik met 1 punt verschil voorlaatste eindigen! Uiteindelijk lag ik rond 1-2u in mn bedje...
Een paar bedenkingen bij het bowlen:

• het wil niet zeggen dat als je een strike gooit dat je goed bent! (zeker niet als je bal erna 6 keer in de goot terecht komt!)
• bier heeft wel degelijk een positieve invloed op de concentratie.
• als een japanner zegt dat hij niet kan bowlen, is dat niet waar, alle japanners kunnen bowlen!
• 800yen (5-6€) is goedkoop voor 2 uur te bowlen.
• Hello Kitty ballen zijn hier vrij populair..

De volgende morgent weer vroeg eruit voor de les, maar tegen de middag kregen we bezoek van ene Michael uit Osaka (2e lic Japanologie). S'avonds richting een cocktailbar getrokken, die volgens Michaels guidebookje de beste cocktails uit de streek maakte... Lekker waren ze wel, maar toen ons de rekening gepresenteerd werd, wisten we ook direct waarom! Achteraf nog een Izakaya gedaan en dan met zen allen op Davids appartementje "Eddy Murphy's RAW" gekeken. Echt een aanrader, een stand-up comedian show van, jawel, Eddy Murphy, in zijn beginjaren!
Na de film kreeg iedereen blijkbaar zin om de longen te gaan ledigen in de karaoke. Na de voortreffelijke afsluiter van Jo-AngusYoung-ris (de zanger van AC/DC) met highway to hell, besloten we allen dat het genoeg geweest was, en ons bedje op te zoeken! Wederom rond 3-4u lag ik erin.












De morning-after ben ik lekker onder men dekentjes blijven liggen. Na de brunch ben ik samen met Michael, David en Joris, het kasteel van Matsumoto eens van binnen gaan verkennen. S'avonds dan stond er wederom een Nomihoudai op het menu. Deze keer met zo'n 12 man, een paar COWIS leden en 2 koreaanse studenten waren op onze invitaties afgekomen. Plaats was wederom de WaraWara! Om 9u s'avonds zette we onze nomihoudai in en anderhalfuur later kregen we onze 'last order' (zijnde een 20tal pinten). Uiteindelijk zijn we, na veel gebabbel en alles wat er nog bij komt kijken, tegen 3u door gegaan. Wederom lag ik om half 4 in mn bedje. Deze keer moest ik er wel uit de voldende morgent. Al om 7u! Voor een klasuitstapje naar Kisoji.























De klasuitstap naar Tsumago妻籠 en Kisoji木曽路:

• anderhalfuur slapen op een bus met karaoke-on-board, hoewel niemand zich die ochtend geroepen viel om zijn zangtalenten te tonen.
• 1e stop: 1 pickle-fabriek in de middle-of-nowhere waar 5 man werkte + pickle-shop! Blijkbaar iets bekend, aangezien men er met bussen uit Nagoya en Osaka toestroomde.
• Op de bus door een prachtig berglandschap!
• Halte te Tsumago, een vroegere (Edo-tijdperk) stopplaats (宿場町) voor de bergroute tussen Tokio en Kioto. Een autentiek Japanse straatje met autentieke winkeltjes en huisjes. En blijkbaar ook bekend bij onze noorderburen, toen bleek dat er in het grootste boeregat van Japan een bus hollanders aanwezig was... dolle pret...

• Volgende stop: een prachtig uitzicht op, zoals Satou-sensei het zo mooi kon vertalen naar het engels, "River and a stone". Al zoekend naar die ene steen, konden we genieten van een geweldig herfstlandschapje!

• Laatste halte die dag: een winkel met typisch hand-geschilderde/gelakte/(gemaakte?) potjes, kommetjes, tafels, stoelen etc ... aan de prijzen lieten me in de steek om zelf 1 potje of dergelijke te kopen.

Terug aangekomen in Matsumoto besloten we om de dag nog maar eens af te sluiten met bier en south park op Davids appartement!
Zondag was als het ware een echte rustdag!

Sorry voor de vertraging, maar telkens ik denk mijn blog rustig te kunnen schrijven, begin ik meestal iets anders te doen, waardoor ik nu het verhaal van 2 weken geleden ga proberen vertellen.

3 november was het in Japan weer een nationale feestdag, en aangezien ik maandag geen les meer had, dacht ik nog eens een trip te wagen naar het zuidelijke Kumamoto. Deze keer niet met de trein, aangezien dit vreselijk lang duurt en vrij kostelijk is, maar met het vliegtuig. Via het internet had ik een goedkope vlucht op de kop kunnen tikken vanuit Nagoya naar Fukuoka. Vanuit Fukuoka zou ik dan met de Highway Bus naar Kumamoto gaan. De reis was me veel aangenamer dan vorige keer. Alleen viel het me op dat men in Japan met vliegreizen precies meer last heeft van luchtturbulentie. Mijn vlucht duurde iets langer dan 1 uur en ik denk dat ik bijna 70% van de vlucht het gevoel had of ik in een of ander kermisattractie terecht gekomen was. Voor mij geen probleem, ik ben verzot op die dingen, maar voor al die kleine kinderen aan boord blijkbaar iets minder plezant. 'snamiddags vertrokken in Matsumoto, savonds aangekomen in Kumamoto, 3uur treinen van Matsumoto naar Nagoya en anderhalfuur bussen van Fukuoka naar Kumamoto. Zo zag mijn eerste dag eruit.

De volgende dag, redelijk vroeg op om s'morgens mee te doen met de 2uur durende 体操-les (taisou, lichaamsoefeningetjes). De moeder van Maiko, waar ik steeds verblijf als ik naar Kumamoto trek, is namelijk taisou-sensei. Voor mij een uitstekende gelegenheid om wat gewicht te verliezen. Heel intensief was de les/training niet, daar deze met allemaal bommatjes was, sommigen 55, anderen 70 en ouder, en ik 22! Na de les, met een knorrende maag naar een Kaiten-sushi restaurant (zo'n restaurant me nen loopband waar de sushi voor u neus passeert en ge neemt waar ge zin in hebt). Heerlijk die rauwe vis, maar ik prefereer toch liever sashimi, aangezien ze nogal redelijk veel wasabi op dien sushi smeren. s'Avonds kwamen Fumi (nu tewerkgesteld als agente) en Kaori langst, om nadien samen te gaan eten in een Izakaya(居酒屋) met alleen maar kip-snacks/gerechten. Nadien werden we nog even door Fumi's oma geïnviteerd om bij haar een ijsje te komen eten. Toen we er aankwamen, rond 10uur ofzo, was ook Fumi's vader aanwezig (ook een agent), en die was reeds goed aangeschoten van de sake, wat best wel grappig was.


































Dag 3 (4november) - Vandaag werd me gevraagt de kinderen van de dansles een beetje engels te aan te leren. Ik kreeg een doos kaarten met afbeeldinkjes in mn handen gestopt en werd gevraagd deze woorden aan de kinderen te leren. Niet direct vanzelfsprekend. Kinderen van 3 jaar, die nog maar net Japans kunnen spreken, tot 8-9jaar. Maar goed, een leuke ervaring! Smiddags heb ik samen met Maiko even in het stadsgedeelte van Kumamoto rondgewandeld, maar niet voor lang, er moest geoefend worden voor s'avond. Er was een soort openingsceremonie van de Japanse Special Olympics, en de dansclub van huize Maiko moest er een optreden doen. S'avonds ik dus mee naar de ceremonie! Bij volle maan, op de gronden van het kasteel van Kumamoto. Eerst een bende Taiko-spelers, dan het dansoptreden en achteraf nog een soort disco-ding, zijnde muziek en iemand die door een micro stond te schreeuwen, maar alle japanners waren er dol op..























Dag 4, vandaag stond Mount Aso (een vulkaan) nogmaals op het programma! Ik was er vorig jaar al eens geweest, maar toen kon je niet tot bij de krater wegens een grote hoeveelheid giftige gassen. Deze keer meer gelukkig! Genieten van de prachtige natuur! Meer woorden hoef ik er niet aan vuil te maken.
Savonds heb ik mijn kookkunsten eens boven gehaald, en lasanga klaar gemaakt. Erna zijn we nog even naar een winkelcentrum geweest, waar ik me een superwarm en superzacht dekentje voor een spotprijsje heb aangeschaft. Er was ook een tsumehoudai van kousen, een mand vol kousen en een plastic zakje, probeer zoveel mogelijk kousen in het zakje te proppen voor 500yen (een 3-4€). Onze opbrengst: 11 paar kousen!





































De volgende morgent moest ik reeds rond 8u op om het busje te nemen richting de luchthaven van Fukuoka, en zo weer richting Matsumoto te trekken.

Zoals we allen wel aan de foto's hebben kunnen zien ben ik vorig weekend samen met de andere buitenlandse studenten hier aan Shinshu University naar Kyoto geweest. Zoals bijna elke bus die in Kyoto arriveerd, was ook deze vol met buitenlanders, het merendeel chinezen en koreanen wel te verstaan.

het verslagje:

Zaterdag:
'S morgens uit veel te vroeg uit mn nest (rond 5u20) om de bus rond kwart voor 7 aan de unief te nemen richting Kyoto. De zon was nog maar net op, maar toen ik al bibberend van de koude mn dagelijkse helling opfietste, viel me op dat er al extreem veel (bejaarde) mensen op aan het rondwandelen waren. Waarschijnlijk volledig zonder doel, aangezien de meeste winkels pas vanaf 9uur openen hier. Maar goed, dat ter zijde... Ik hopend op de stiptheid van de Japanners, stond reeds rond 6u40 aan de plek van vertrek, waar tot mn verbazing nog niemand te bespeuren viel. Goed, tegen 6u50 kwam uiteindelijk iedereen toegestroomd, en rond 7u vertrokken we met de bus door de Japanse alpen naar Kyoto. Een busreis van een goede 4-5u met 2-3tal plas-stops later, kwamen we aan aan de voet van een bergje waar het de ruines van het vroegere Azuchi-kasteel (安土城 een van Oda Nobunaga's versterkingen) te vinden zouden zijn. Na een goed kwartier trappen op te lopen kwamen dan eindelijk aan bij de ruines. Helaas bleek dit slechts een aantal stenen te zijn die een soort patroon vormden. Veel interessanter was het uitzicht dat je erboven had op het Biwameer (grootste meer in Japan) en zijn omgeving.
Volgende bezienswaardigheid op het programma: de Byoudouin (平等院), een pareltje van een tempel. Het hele complex is een soort weerspiegeling van het Westerse Paradijs, waarin je volgens het (amida-)boeddhisme word herboren uit een lotusbloem in de vijver. Ook niet te missen is het toch-wel-zeer mooie en moderne museum ernaast. Na deze tempel zijn we rechtsreeks naar het hotel gegaan, wat nog wel een goed uurtje duurde met de bus. Aangekomen in het hotel stond ons al een reusachtige 8-gangen maaltijd te wachten. Allerlei verschillende Japanse lekkernijen werden ons achter elkaar opgediend. Niet echt iets kosteloos zou je denken, dat dachten we ook toen we zagen dat het dineetje zo'n 5000yen kostte (ong 35€). Gelukkig moesten we voor de hele reis maar zo'n 6000yen (40€) betalen (alles inbegrepen), de overige kosten waren voor de universiteit. Geweldig, dit soort dingen mag men van mij elk weekend organiseren!
S'avonds zijn we dan met een 8-10tal man bij iemand op de kamer gaan drinken en hebben uiteraard, sinds we dit spel korte tijd geleden aangeschaft hebben, UNO gespeeld! Helaas konden we het niet al te laat maken aangezien we er volgende ochtend weer rond 7u aan de tafel moesten zitte.

Zondag:
Het ontbijt, wat ik zowiezo al sporadisch eet, leek wel op een hele diner: allerlei soepjes, een stuk gebakke zalm, hopen rijst, en nog allerlei dingen die ik op een vroege ochtend als die nooit binnen zou krijgen. Nadien, allen weer onze vertrouwde bus op! Bestemming: Shimogamo Jinja(下鴨神社), het oudste schrijn in Kyoto volgens een begeleider. Ergens gelegen in bosje waar je het niet direct zou vinden. Een heel mooie omgeving, en het schrijn zelf, zeker de moeite waard om langst te gaan. Maar goed, we hadden niet al teveel tijd om te lang rond te hangen aan het schrijn aangezien we weer de bus op moesten voor naar het volgende schrijn te rijden. Yasaka Jinja (八坂神社), een vrij groot complex, waar toen we er aankwamen net een Shinto-ritueel aan de gang was. Best wel eens leuk meegemaakt te hebben. Na wat te hebben rondgelopen daar, mochten we een anderhalf uurtje rondlopen in de Gion-wijk, een wijk met allerlei souvenirwinkeltjes etc... toeristen allom vertegenwoordig m.a.w. Na ons maag gevuld te hebben moesten we trug de bus op om onze laatste tempel van de reis te gaan bezichten: de Touji (東寺). Een indrukwekkend tempel complex met een reusachtige pagode. In de beeldenhal was er een uitgebreid gamma van boeddhabeelden en beelden van andere wezens uit het boeddhistisch universum. Bij afloop nog een softijsje binnen gespeeld, en dan weer de volle 4-5uur op de bus tot aan de unief!

Dit was het zowa wat betrefd mn Kyoto-tripje...

Groetn!